Almanya’da seçimler bitti, koalisyon görüşmeleri başladı. Dünyada Almanya seçimlerinin sonuçları, yeni Amerikan idaresinin Almanya’yı, Alman siyasetçilerin da Trump idaresini amaç alan açıklamalarının gölgesinde bedellendiriliyor.
Seçim kampanyalarının başladığı periyotta çabucak hemen tüm Alman partileri göçmen aykırısı telaffuzlar kullanmayı tercih ettiler.
Brüksel’deki NATO Dışişleri Bakanları Tepesi ve iki hafta evvel gerçekleşen Münih Güvenlik Konferansı bir anda Almanya’daki algılamayı ve söylemi değiştirdi.
Almanya gündemin 15 gün öncesi ile taban tabana zıt. Seçim sonuçlarının ilan edildiği gece yapılan açıklamaların yankıları hala sürüyor. Seçimlerden muvaffakiyet ile çıkan Alman Hırıstiyan Birlik Partileri CDU/SCU Başbakan adayı Friedrich Merz önceliğinin Amerikan idaresinin Avrupa ve Almanya’yı gaye alan tavrına karşı durmak olduğunu ekranlardan açıkca ilan etti.
Amerikan zıddı söylemin Yeşiller, Sol Parti üzere klasik Amerikan tersi partileri de aşarak merkez sağ partilere de ulaşmış olması birinci sefer yaşanan bir durum.
CDU Lideri Merz son günlerde Trump idaresi tersi telaffuzları ile Trans Atlantik bağlantılara damgasını vursa da Trans Atlantik sistem içerisinde yetişen bir hukukçu, bir menejer ve siyasi bir başkan.
2009–2019 yılları ortasında 1952’de kurulan ve Almanya ile ABD ortasındaki münasebetleri güçlendirmeyi amaçlayan “Atlantik Brücke”nin genel başkanlığını yaptı.
Eş vakitli olarak 2009–2020 yılları ortasına Amerikan finans şirketi BlackRock Almanya’nın Denetleme Kurulu Lideriydi.
BlackRock, 10 trilyon dolar hacmiyle dünyada bankaları bile aşan başlı başına bir mali imparatorluk.
Merz, başbakan adayı olmadan evvel son 10 yılında Almanya’daki Amerikan finansman ve siyasi kuruluşlarının başında yaptığı çalışmalarla tanınan bir isim.
Lakin, CDU lideri Merz, seçimlerden sonra katıldığı birinci televizyon programında seçime katılan tüm siyasi parti başkanları önündeki konuşmasıyla Amerika-Almanya bağlantılarına damgasını vurdu.
Seçim zaferinden sonraki birinci konuşmasına Alman halkına hitaben “Washington’dan gelen müdahaleler, Moskova’dan gördüğümüz müdahalelerden daha az dramatik ve nihayetinde daha az yakışıksız değildi” sözleriyle başladı.
“ABD Başkanı Donald Trump’ın geçen hafta Ukrayna ile ilgili yaptığı açıklamalardan bu yana, idaredeki Amerikalıların bir kısmının, Avrupa’nın yazgısına karşı büyük ölçüde kayıtsızlık içinde olduğu açıkça görülüyor. Almanya şu anda iki taraftan gelen büyük bir baskı altında’’ diye sürdürdüğü konuşmasını “Bir televizyon programında bu türlü bir şey söylemek zorunda kalacağıma asla inanmazdım” sözleri ile tamamladı.
Bu konuşmanın Amerika’daki yankıları da hala sürüyor. Washington’dan şimdi bu konuşmaya resmi bir reaksiyon gelmese de “Friedrich Merz Almanya’daki siyasi yelpazenin, Amerikan yanlısı ucunda yer alan bir trans atlantikçiydi. Bir ay evvel yeni Alman Başbakanının -ABD’den bağımsız olmak- tabirlerinin yer aldığı bir konuşma düşünülemezdi” yorumlarına neden oluyor.
Almanya seçimlerindeki Amerikan zıtlığı yalnızca telaffuzlarla sonlu değil. Sandık sonuçlarına bakıldığında Trump idaresinin telaffuzlarının Rusya yanlısı partilerin uyanışına neden olduğu da açıkça görülüyor.
Ülke genelinde “Putin’e anlayış” gösteren, Moskova’ya yakın bir çizgide bulunan Almanya Alternatif Partisi AfD, Sol Parti ve BSW üzere partilerin oy oranları yüzde 35 dolayında. Bu oran 45 yıl Sovyetler Birliği işgali altında bulunmuş Doğu Almanya eyaletlerinde yüzde 50’yi aşıyor.
AfD’nin kökeni 2014 yılında Doğu Almanya’da Dresden’de ortaya çıkan “Batı’nın İslamlaşmasına Karşı SEÇİM Vatansever Avrupalılar” PEGİDA hareketine dayanıyor. Dresden, Putin’in KGB yöneticisi olarak geçmişte vazife yaptığı son Alman şehri.
Sol Parti ve BSW ise Doğu Alman komunist partisi, “Almanya Sosyalist Birlik Partisi” SED’nin devamı olan siyasi partiler. SED Doğu Almanya Başkanı Eric Honecker’in varisi olarak da anımsanıyor.
İşte ‘Moskovacı’ bu oluşum hala Almanya’da tesirini sürdürüyor. Hakikaten, başkent Berlin’de Sol Parti (die Linke) seçimlerden en çok oy alan siyasi parti olarak çıkıyor.
Ülke genelinde hem siyasi partilerin, hem de toplumun 5’e bölündüğü bir görünüm mevcut. Sandıktan CDU/CSU 28.5-208 milletvekili, AfD 20.8-152 milletvekili, SPD 16.4-120 milletvekili, Yeşiller 11.6-85 milletvekili, Sol Parti 8.8-64 milletvekili halinde bir görünüm çıktı.
Hristiyan Demokratlar (CDU) ile Toplumsal Demokratlar (SPD) yüzde 44.9 oy oranı ve 328 milletvekili ile ‘Büyük Koalisyon’ ismi verilen hükümeti kurma görüşmelerine başladılar. Buna nazaran toplumun yüzde 55’inin oy vermediği bir hükümet gelecekte Almanya’yı yönetecek.
yanlısı BSW, toplamda yüzde 10 oy aldıkları halde Alman seçim sisteminin özellikleri nedeni ile meclis dışı kalmış durumdalar.
Bu görüntü dikkate alındığında Almanya’nın şimdiden daha derin bir siyasi istikrarsızlığın arifesinde olduğu açıkça görülmekte. Bu istikrarsızlığı arttıracak etkenler olarak Rusya ve Amerika’dan artan siyasi baskıların etkisini ve Ukrayna savaşının sonuçlarını da eklemek gerek.
Genel seçimlerde 630 milletvekilinden oluşan parlamentoya 19 Türk kökenli ve 11 Müslüman ülke kökenli, toplamda 28 Müslüman milletvekilinin girmesi birinci planda büyük bir memnunluk yarattı. Böylelikle Alman Parlamentosundaki Müslüman vekil sayısı yüzde 5’e yaklaştı.
Tablo belirginleşince Almanya’da Türkler ister istemez ‘Bizim oy verdiğimiz vekiller ne kadar Türk, ne kadar Müslüman?” sorusuna muhat olmak durumunda kaldılar.
Son 2021 genel seçimlerine nazaran bir sandalye fazla elde eden Türkiye kökenli milletvekilleri, Alman Sosyal Demokrat Partisi SPD’nin yüzde 10 dolayında oy kaybetmesinden etkilendiler. Türkiye kökenli vekil sayısı 19’a ulaşsa da Tük milletvekili sayısı düştü.
AfD haricinde 4 siyasi partiden aday olan Türkiye orjinli vekillerin partilere nazaran dağılımı Hıristiyan Birlik Partileri CDU/CSU 3, Alman Sosyal Demokrat Partisi SPD 7, Yeşiller 2, Sol Parti 7 halinde gerçekleşti.
SPD’li Aydan Özoğuz evvelki devirde Parlamento Lider Yardımcısı olarak vazife yapmış, Filistin halkına açık takviyesi nedeni ile gaye olmuş bir isim. Yine seçildi.
Muhafazakar partiler CDU/CSU bünyesinde de birinci defa 3 Türk milletvekili vazife aldı.
Partilerdeki Türkiye kökenli milletvekillerinin oranı yüzde 1 ila yüzde 3 ortasında değişirken Alman Sol Parti’deki Türkiye kökenlilerin oranı yüzde 10’u aştı.
İlk planda büyük bir memnuniyete neden olan bu tablo kısa müddette yerini büyük bir kuşkuya bıraktı. Zira, Sol Parti açık bir Türkiye ve Türk zıddı çizgiye sahip. Bu parti listelerinden seçilen vekillerin geçmiş faaliyetlerini PKK telaffuzunda gerçekleştirmiş olmaları dikkat çekiyor.
Alman Parlamentosunda periyot devir 20’ye yakın Türkiye kökenli milletvekili misyon yapmış olsa da parlamento sayfasında yer alan resmi tabloya nazaran bu vekillerden yalnızca bir tanesi dinini ‘İslam’ bir başkası de ‘Alevi’ olarak beyan etmiş. Yani bir kişi hariç hiç biri bırakın Türklüğü ‘Müslümanım’ diye bile resmi beyanda bulunamamış.
Geçmiş yılların yeni parlamentoda Türkiye tersi isimler Cem Özdemir yine aday olmaması, Sevim Dağdelen de partisinin barajı aşamaması nedeni ile bulunmaması Almanya’daki Türkler ortasında memnuniyet yaratıyor.
Avrupa’nın büyük beklentiler içinde olduğu Almanya seçim sonuçları yeni kutuplaşmalara hamile bir tablo ile önümüzde duruyor.