1970’lerde bir Roma mezarlığında ortaya çıkarılan iskelet, cenin durumunda yatırılmıştı. Bedenin cenin konumunda düzenlenmesi Roma periyodu için alışılmadık bir durum olsa da, kemiklerin başlangıçta MS ikinci ya da üçüncü yüzyıla ilişkin olduğu düşünülüyordu.
Kafatasının yakınında bulunan bir Roma kemik iğnesi, arkeologların kalıntıları Gallo-Roma devrinde MS 69 ila 210 yılları ortasında yaşamış bir bayana ilişkin olarak yorumlamasına yol açtı.
Ancak 2019’da bozulmamış iskeletin radyokarbon tarihlemesi, kimi kısımlarının Roma kökenli olduğunu, lakin geç Taş Bölümü ‘ne ilişkin kemikler de bulunduğunu ortaya koydu.
Arkeologlar tarafından yapılan açıklamada, “Yüzlerce hatta binlerce yıl ortayla ayrılmış iskelet ögelerine sahip kompozit bireyler daha da nadirdir” açıklamasında bulundu.
Peki bu kadar çok kemik nasıl bir ortaya gelerek tek bir iskelet oluşturdu?
Araştırmacılar, Taş Evresi gömüsünün kazara bozulduğunu ve Romalıların 2 bin 500 yıl sonra yeni bir kafatası ve üzerini örtmek için kemik iğne üzere mezar eşyaları ekleyerek yine işlediğini düşünüyor.
Araştırmacılar, “Mezarın bozulması, öbür dünyada failliği olan bir bireyin tamamlanması ya da inşa edilmesi yoluyla telafi edilmesini gerektirmiş olabilir. İkinci bir mümkünlük ise, tüm ‘bireyin’ Gallo-Roma devrinde, mahallî kaynaklı Neolitik kemiklerin Roma devri kafatasıyla birleştirilerek bir ortaya getirilmiş olmasıdır” sözlerini kullandı.
Bilim insanları, muhtemelen “batıl inançlardan ilham alan” Romalıların, kompozit iskeleti “kendilerinden evvel bölgeyi işgal etmiş bir bireyle irtibat kurmak için” kasıtlı olarak bir ortaya getirmiş olabileceğini söylüyor.
“Ya başlangıçta kafatası yoktu ve gömüyü keşfeden Roma topluluğu ‘bireyi’ tamamlamak için bir tane ekledi ya da mevcut Neolitik periyoda ilişkin kafatasını Roma periyoduna ilişkin bir kafatasıyla değiştirdiler” diyen araştırmacılar, “bireyin’ varlığının açıkça kasıtlı olduğu” sonucuna ulaşarak, şunları kaydetti:
“Kemikler seçilmiş, uygun bir yer seçilmiş ve hakikat anatomik sistemi taklit etmek için öğeler dikkatlice düzenlenmiştir. Ortaya çıkan gömü, büyük bir itina ve planlamanın yanı sıra insan anatomisi hakkında güzel bir bilgiye işaret ediyor.”