Ahmed el-Şara ile Başbakanlık binasında görüştük. Hiç bekletmeden tam vaktinde görüşmeye alan Şara olabildiğince sakin, mütevazı, samimi ve mevzulara vukufiyetiyle güçlü bir intiba veriyor. Özgürlük savaşçısı aklından bir devlet aklına geçiş yapmanın gereğine inanmış.
Sednaya Hapishanesi’nde gördüğünüz üzere rejim birçok katliam yaptı. İnsanları öldürdü ve demir preslere kilitledi, sonra asitle yaktı, sonra da fırınlarda yaktı. Ve yalnızca Sednaya Hapishanesi değil, pek çok kayıp insan var ve hapishane güvenlik şubeleri Suriye’de yaygındı. Rejim, ülkeyi, halkı baskı altında tutarak yönetiyordu. Tüm güvenlik, askeri ve ekonomik kurumları kullandı. Güya bu beşerlerle kan davası varmış üzere, halkı bastırmak için kullandı. Kuşkusuz bu hapishane Suriye halkının tarihinde kara bir lekedir. Ancak birebir vakitte orada bulunan insanların kurtarılması hoş bir andı. Bizim için birinci vazife bu cürümleri belgelemek ve yasal olarak bir daha bunların yaşanmasını engellemektir. Bu cezaevinde yaşananlardan sorumlu olan herkesi bilhassa işkencecileri yargılamak için çalışacağız. Ayrıyeten onları Suriye içinde ve dışında savcılık ve yargı yoluyla takip edeceğiz. Bu olaylara karışan herkesin peşine düşeceğiz ve hesap verinceye kadar mal varlıkları Suriye devletine devredilecek. Ayrıyeten Sednaya Hapishanesi ile ilgili de bir fikrimiz var. Burayı bir müze ve anıt olarak koruma etmek biçiminde. Rejimin cürümleri ve Suriye halkına yaptıklarının bir ispatı olarak yine düzenlenmesi gerekiyor.
Hiç kolay değildi. Öncelikle çok büyük bir ordusu vardı ve çok fazla silahları vardı. Ordu kapsamlı bir biçimde eğitildi. Gündüz ve gece savaş maharetleri geliştirildi ve gördüğünüz üzere çağdaş silahlar kullandık. Lakin en değerlisi Ulu Allah’ın takdiri, bu onun zaferi. Plan, süratlice muvaffakiyet elde etme üzerine kurulmuştu. Bu muharebede ortaya yeni ve kendine mahsus bir savaş sanatı çıktı. Bunun inşallah ileride çalışılacağını ve büyük üniversitelerde ders olarak okutulacağını düşünüyorum.
Hayır, hiçbir vakit muahede yoktu. Tam aksine, bu savaşa girmememiz konusunda haklı olarak tasalarını tabir ediyorlardı. Çünkü herkesin aklına Gazze’deki halkımızın başına gelen ağır bombardıman, geçmişte bizim halkımızın yaşamış olduğu katliamlar geliyordu. Lakin biz bunu yapmak niyetindeydik ve bu tertipten kurtulmak istiyorduk. Suriye topyekûn bir hapishane üzereydi. Yalnızca Sednaya yahut öbür hapishanedekiler değil halkın tamamı mahpustan kurtarılmış ve özgürleşmiş üzere sevindi.
Öncelikle devlet zihniyetini getirmelisiniz, zira ihtilal gurur duyduğumuz tarihimizin bir modülü haline gelse de ihtilal ve muhalefet zihniyetiyle devlet inşasına giremeyiz. Devletin içimizde mevcut olması gerekiyor ve devletin aklı da şunu söylüyor: Stratejiler, planlar oluşturuyoruz. Olağan kısa, orta ve uzun vadeli stratejik vizyonlar üzerinde çalışıyoruz. Birinci önceliğimiz ülkede süratli bir istikrar ve temel hizmetlerin sağlanması. Öncelikle güvenlik hizmetleri, örneğin elektrik ve besin hizmetleri ve yakıt üzere. İnsanları süreksiz olarak güzel bir hayat sürmeye iten bir şey ve sonra rejimin bıraktığı tüm problemlere stratejik bir tahlil inşa etmek için çalışıyoruz. Bölgede, altyapı seviyesinde, iktisat seviyesinde, toplumsal statü seviyesinde, insan kaynakları seviyesinde, devlet iradeleri seviyesinde de tıpkı halde yargının ıslahatı, polis ve güvenlik işlerinin ıslahatı ve tıpkı vakitte ordunun ıslahatı üzere bahislerde da çalışıyoruz. Fakat Suriye’de çok fazla sorun var. Burada akla yatkın olan bu problemleri bölmek ve her sorunu farklı ayrı çözmekten geçiyor. Daha gerçekçi sonuçlara ulaşana kadar.
İslam dünyasının her yanında insanı ihya eden, beşere hizmet eden gelişmeler, ilerlemeler bizi sevindirir elbette. Bizim öteki ülkelere karışmak, diğer ülkelerdeki değişimleri yönetmek üzere bir savımız yok. Kendi ülkemizde kendi halkımıza yıllardır her türlü zulmü çektiren bir istibdada daha yeni son verdik. Bu başlı başına bizim için çok büyük bir nimet lakin tıpkı vakitte bizim üzerimize büyük bir sorumluluk yüklüyor. Bu diktatörlük bizim halkımıza çok zulmetti, lakin birebir vakitte ülkeyi de yaktı, yıktı, insanlarımızı öldürdü, tehcir etti, dağıttı, zindanlara attı. Ülkenin çok varlıklı kaynaklarını yalnızca kendisine direkt yarar verip vermediği açısından kıymetlendirdi. Hiçbir vakit halka hizmet etmeyi gözetmedi, yalnızca halka hükmetmeyi gözetti. Suriye üzere tarihin değerli bir halkını, ülkesini çok geri bıraktı bu durum. Bizim birinci önceliğimiz halkımızın meselelerini çözmek, onların insan üzere yaşamalarına imkân verecek koşulları oluşturmak ve ülkeyi kalkındırmak. Çok sıkıntılarımız var ve şu anda temel önceliğimiz bu meseleleri çözmek. 12 milyona yakın insanımız yer değiştirmiş durumda ve bunların itimatla, kendi konutlarına, yurtlarına dönüşlerinin, birebir vakitte onların ülkeye tekrar kazandırılmasının önünü açmaktır. Bunun ötesinde bütün İslam dünyasının problemlerini çözmek üzere, gücümüzün üstünde ve bizi asıl halkımıza karşı sorumluluğumuzdan alıkoyacak işlere girişmeye niyetimiz yok. Ülkemizin faydasına olacak formda bütün ülkelerle ilgilerimizi kurmaya ve geliştirmeye çalışacağız.
Bildiğiniz üzere Suriyeliler birçok ülkeye sığındı ancak onları en çok kucaklayan ve hürmet duyan ülke Türkiye oldu. Suriye umarım bu güzelliği unutmaz. Stratejik bağlar olacak. Yeni Suriye devletinin inşasında Türkiye’nin birçok önceliği var. Karşılıklı ticari bağlantılar de olacak. Ekonomik kalkınma deneyimlerini Suriye’ye aktarması noktasında da Türkiye’ye güveniyoruz. Toplumsal bağları koruyacağız. Birebir anları sevgi ve içtenlikle de paylaşacağız ve bu zafer yalnızca Suriye halkının değil, Türk halkının da zaferidir. Zira mazlum zalime karşı zafer kazandı, bu, Türk halkı üzere samimi insanların zaferidir.
Bu tabir Şam’da İslam’ın çok güçlü olduğunu söylemek için doğruydu. Evet ben Şam’ın mescitlerinde büyüdüm ve Şam’daki birtakım şeyhlerden eğitim aldım. Aklımda birebir fikirle Şam’dan çıktım. Suriye’de adaletin ve merhametin yayıldığı bir basamağa nasıl gelebiliriz? Elbette, toplumsal ve tarihi etraf, içinde yaşayan ve eğitim görenler üzerinde tesirlidir. Şam ortamı barışçıl çok sevecen ve duygusal bir ortamdır. İşte rejim Şamlıların bu nezaketinden ve güzel niyetinden yararlandı ve Şam’a hiç yatırım yapmadı. Evet, rejim Şam’a hakkını vermedi ve onu gözetip kollamadı, bilakis onu aşağıladı ve küçük düşürdü, prestijini zedeledi, büyük bir Captagon fabrikasına çevirdi, hapishanelerini azap mezbahalarına çevirdi. Ben, Şam’ın her türlü uygunluğu hak ettiğini ve çok büyük bir yol gösterici olarak geri dönmesi gerektiğini, örnek alınacak bir kalkınma başşehri olarak inşa edileceğini söylüyorum.
Biz artık en sıkıntı kısmı atlattık. Suriye halkı topraklarına kalpten bağlıdır ve çok fazla meskenin yıkıldığı hakikat. İnsanların ülkelerine, memleketlerine dönmeleri için uygun bir ortam oluşturarak bu duruma tahlil getirmek zorundayız. Birinci sınıf konutlar yapmalıyız. Sonra onlara hizmet sağlamak, sonra ekonomiyi geliştirmek zorundayız. İnsanların yarısının Suriye’ye kitleler halinde geri döneceğini düşünüyorum.
Bu hususu bahsin uzmanlarına ve bilhassa Suriye hukukunu yeterli bilen şahıslara bırakın derim. Ülkenin geleneklerini ve tarihini bilenlere. Şahsî görüşlerle bir ülkeyi yönetmek gerçek değil. “Bunu empoze etmek istiyorum” diye bir şey söylemek bana düşmez, ben yalnızca maddeyi uygularım.
Öncelikle, dinimizin bize emrettiği ve ahlakımızın emrettiği bir şey. Öldürmek için savaşmıyoruz, adaletsizliği beşerler için ortadan kaldırmak için savaşıyoruz. İslam ahlakına, Müslüman’ın ahlakına sahip olmalıyız. Müslümanlar askerlik misyonunu yerine getirirken savaş durumunda bile ahlaklı davranmak durumundadırlar. Birçok insan hatasız. Rejimin yaptığı şey de buydu, on dört yıl boyunca, yani rejim köylerimizi bombalıyordu, lakin biz gidip de rejime ilişkin köyleri bombalamıyoruz. Neden? Zira onların hiçbir hatası yok. Rejime gelince, kasıtlı olarak altyapıyı bombalıyordu, hastaneleri taammüden bombalıyordu, konutları, çocukları, bayanları vb. taammüden bombalıyordu ve bunu canlı televizyonda görebiliyordunuz. Bu ihtilalde, halka karşı nezaket ve şefkatle davrandık zira temelde uğraşımızın kaynağı, halkı adaletsizlikten kurtarmaktı. Bu yüzden savaşan gençlere mümkün olduğunca rehberlik etmeye çalıştık. Muzaffer olduk, gerçek, lakin bu zaferle merhamet ettik. Allah’tan bunu diledik. İntikamsız bir zafer. Devrimci zihniyet öldürebilir, ancak ahlakını kaybederse her şeyini kaybeder. İnsanlık ve Cenab-ı Hakk’a şükürler olsun ki bu işi başardık. Öbürleri da kendilerini inançta hissettiklerinde olumlu bir karşılık aldık. Böylelikle ihtilal ile rejim ortasında ne kadar fark olduğunu hissettiler. Tam karşıtı olsaydı, birçok hata işlenecekti. Muzaffer taraf olduğumuz doğrudur fakat. Allah’a şükür ahlaka uygun davrandık. Bu siyaset değil, bu bir misyon ve sorumluluğumuzdu.
Doğru. Demek istediğim, bu da ihtilalin asil amaçlarındandı. Soylu beşerler ihtilalde bile dışarı çıkmadılar. İhtilal temelde mescitlerden çıktı. Şayet ortaya çıkarsa, bir Hak problemi olduğu için çıkmalıdır. İslam bize adil olmamızı, insanlara tecavüz etmememizi ve kamu malına tecavüz etmememizi emreder. Bu, ihtilal sırasında, bilhassa askeri tarafta, eski bir kuşak tarafından gündeme getirildi. Lakin durum bu türlü değil. Birtakım sıkıntılar yaşandı ve ihlaller oldu lakin denetim altına alındılar çok şükür.