ŞANSAL BÜYÜKA İLE DOBRA DOBRA
Ah şu çılgın Türkler
Avrupa’da İtalya’dan sonra sayısal olarak en fazla futbolcu transfer eden ülke Türkiye… “Nefesimiz kesik, dönem sonunu bulamayız” diyorsunuz, devletten yasanın, Bankalar Birliği’nden faizin ertelenmesini istiyorsunuz… Buna karşın olmayan parayı hovarda üzere yiyorsunuz… Ah şu çılgın Türkler“ demişler ya, tam da o denli…
Süper Lig Kulüpler Birliği Lideri Ali Koç, “Bu ekonomik ortamda dönem sonunu göremeyiz… Hepimizin nefesi bir yerde kesilecek“ diye açıklama yaptı… Spor Genel Müdürü Mehmet Baykan, Harika Lig kulüplerinin ısrarlı itirazlarına karşın lider ve yöneticilere kişisel sorumluluk yükleyen yasanın uygulanmasının ertelenmeyeceğini açıkladı… Bankalar Birliği ile yapılan “yeniden yapılanmanın“ birinci faiz ödemeleri geldi… En berbatı; kulüplerin kasasında tek kuruş yok…
Buna karşın; Avrupa ülkeleri ortasında İtalya’dan sonra sayısal olarak en fazla futbolcu transfer eden ülke Türkiye… İtalyan kulüpleri tam 946 futbolcu transfer etmiş… Türkiye 577 futbolcu ile ikinci sırada…
Bu sayı, dünyanın en âlâ ligi sayılan İngiltere’de 335, ekonomik olarak dünyanın en güçlü ülkelerinden biri olan Almanya’da 327…
Bizden çok daha fazla paraları var, buna karşın bizden daha az sayıda futbolcu transferi yapıyorlar. Bizden daha fazla harcıyorlar zira; kaliteli adamlar alıyorlar, gençlere yatırım yapıyorlar…
Biz, İngiltere’ye, Almanya’ya oranla neredeyse iki katına yakın sayıda oyuncu alıyoruz, lakin daha az harcıyoruz…
Niye? Bir; paramız yok… Olmayan parayı “borç yiğidin kamçısıdır“ diye yiyoruz… İki; nerede emekli, eski, son durağa gelmiş futbolcu varsa aldığımız için harcamalar elbette güçlü ülkelere oranla daha az oluyor…
“Nefesimiz kesik” diyorsunuz, “sezon sonunu bulamayız” diyorsunuz, devletten yasanın, Bankalar Birliği’nden faiz ödemelerinin ertelenmesini istiyorsunuz… Buna karşın olmayan parayı “hovarda” üzere yiyorsunuz… Ah şu çılgın Türkler“ demişler ya, tam da o denli…
Korkunç bir iddia
TFF eski yöneticisi Selim Soydan, A Spor’da katıldığı bir televizyon programında; Galatasaraylı üç yöneticinin savunma için geldikleri federasyonda “Fatih Terim’in cezasını arttırın da kurtulalım“ dediğini sav etti… Fecî bir argüman… Muhtemelen doğrudur… Zira Galatasaray’da Ünal Aysal dışında kimse Fatih Terim’in yüzüne konuşamadı, herkes geriden dolandı…
Daha kişilikli daha yürekliler
Kulüp liderleri ne kadar bağırırsa bağırsın, isterlerse her gün TFF’nin kapısını aşındırsın, idareler her hafta bildiriler yayınlasın, tribündeki seyirci hangi baskıyı yaparsa yapsın, boşuna… Hakemler bu dönem bildiklerini okuyorlar…
İyi olsunlar – makus olsunlar, yanlışsız karar versinler – yanlış karar versinler; bu dönem genelde baskıdan etkilenmiyorlar… Daha kişilikli, daha yürekli maç yönetiyorlar…
Hakemlerdeki bu gelişim ve değişim elbette birçok kulübün işine gelmez… Lakin yıllardır “korkak“ hakemden yılan bu ülke “kişilikli“ hakeme anlayış göstermeli ve önünü açmalı…
Hakemler “korkuyor“ kızıyoruz, hakemler “kişilikli“ davranıyor, tekrar kızıyoruz… Cürmü daima diğerlerinde arayacağımıza biraz da kendimize kızsak…
Kebabı acı, futbolu tatlı
Alanyaspor: Aşikâr oldu, bu dönem düşe – kalka gidecek…
Ankaragücü: Oynuyor, sonunu getiremiyor…
Antalyaspor: Süratli çıktı, sert çakıldı…
İstanbulspor: Eli – yüzü düzgün grup…
Galatasaray: Bu dönem ışık var…
Adana Demir: Kebabı acı, futbolu tatlı…
Trabzonspor: Ararım, ararım seni her yerde…
Hatayspor: Küçülmenin faturası ağır olacak üzere…
Nasıl bir Yusuf izleyeceğiz?
Yusuf Demir’i Barcelona formasıyla birinci gördüğüm maçta gözlerime inanamadım… Herkes üzere, “Küçük Messi“ dedim ve o yetenekleriyle, “Büyük Messi’yi“ bile yakalayacağını düşündüm…
Ama o Yusuf’un, o doruktan tırnağa yetenek olan delikanlının Barcelona macerası “Finansal fair-play“ sıkıntıları nedeniyle göz açıp kapatıncaya kadar bitti ve Rapid Wien ekibine geri döndü…
Galatasaray, Yusuf Demir’i transfer edince, “Küçük Messi“ tekrar gündem oldu… İnternet sitelerinde Rapid Wien grubunun sportif yöneticisi Zoran Barisic’in açıklamasını okudum…
Barisic, “Barcelona dönüşü tam 8 ay Yusuf’la çok uğraştık… Lakin fizikî ve zihinsel olarak kendine gelemedi“ diyor… Meraktayım; Galatasaray’da karşımıza nasıl bir Yusuf Demir çıkacak… Çabucak belirteyim: Galatasaray forması ile birinci maçı eksiksiz…
Hoş geldin Kerem, bir daha kaybolma
Efecan (Alanya): Ekibi için vazgeçilmez adam…
Rashica (G.Saray): Kosovalı düzgün işaretler verdi…
Yunus (G.Saray): Yunuslar üzere… Kıvrak, hareketli, çabuk…
Caner (Sivas): Bir maçla, onca yıl hiçe mi gitti..
Ethemi (İstanbulspor): Her puanda hakkı var…
Kerem (G.Saray): Güzel geldin… Bir daha bu kadar kaybolma…
Torreira (G.Saray): Birinci kez çok yeterli ve tesirli…
Naci Ünüvar (Trabzon): Umut Bozok’a şahane asist yaptı…
Samet (Adana Demir): Son saniye golünü yoktan var etti…
Ndiaye (Adana Demir): Oynadı, oynatmadı…
Rodrigues (Adana Demir): Frikik golü anlatılmaz, görmek lazım…
Bu grup, o kadro değil hocam
Okan Buruk, son transferlerin akabinde, “2000’lerin Galatasaray’ını oluşturduk“ demiş… Yapma hocam, kendinin de içinde olduğu ve muhtemelen futbol hayatının en görkemli zaferini kazandığın o kadroya haksızlık etme…
Bu grup elbette yıldızlarla dolu bir ekip… Fakat sonuçta toplama grup… O ekip; Avrupa zaferine imza atan, tarih yazan, binbir emekle yetiştirilmiş, kurulmuş, yaratılmış bir gruptu…
Önce kendi alanından, orta alandan başlayalım: Okan Buruk, Emre Belözoğlu, Suat Kaya… Hanginiz Galatasaray’a olgunluk devrinde geldiniz; hiçbiriniz… Galatasaray’da büyüdünüz, Galatasaray’da yetiştiniz, Galatasaray’da tarihin en büyük zaferine imza attınız…
Savunmanın göbeğinde; gözlerini Galatasaray’da açan kaptan Bülent Korkmaz… Savunmanın solunda; Zonguldak’tan gelen “Buzdolabı“ Ergün Pembe…
Hücumda; Zeytinburnu’nun çocuğu Arif Fazilet… Santrforda; Sakarya’dan çıkan, Bursaspor’da gelişen, Galatasaray’da tepe yapan Hakan Şükür…
Bu ekip, o grup değil hocam… Bu kadroyla, istersen bu dönem bütün kupaları topla… Bu ekip, o ekip değil…
Kendine de haksızlık etme, o unutulmaz, unutulmayacak ekibe da… Senin de içinde olduğun o ekip tarih yazdı… O denli bir ekip bir daha kurulur mu, o denli bir tarih bir daha yazılır mı, hiç sanmam…
Oturmaz, oynar
* Marek Hamsik: Oturmaz, oynar…
* Abdülkadır: Oturmaz, oynar…
* Siopis: Oturmaz, oynar…
Trabzonspor için “oturmasın oynasın“ diyorsanız, bu üç oyuncu “oturmaz, oynar…”
Nasıl tesirler?
Trabzonspor, çok uzun, hava toplarında harikulade tesirli “kule“ üzere Cornelius’u gönderdi, uzunluğu kısa sayılabilecek Maxi Gomez’i aldı… Bu radikal değişim, Trabzonspor’un hamle anlayışını, gol arayışını nasıl tesirler sanki?
Böylesini birinci defa gördüm
Adana Demirspor’un Belhanda ile kazandığı, tahminen de haftanın en hoş gollerinden biri hakem tarafından iptal edildi… Niçin iptal edildi? Kendi bildiklerimden kuşkuya düştüm… Ofsayt desen değil, faul desen değil… İptal edilen çok gol gördüm de, böylesini birinci kere gördüm…
Her kuşun eti yenmez
Beşiktaş yenilgiyi hak etti mi, asla… Başakşehir kazanmayı hak etti mi? Evet… Aslında “davulun dengi dengine vurduğu”, ceddin kazanacağı bir maçtı… Gözümüze, aklımıza takılanları anlatalım…
Beşiktaş: Ligin en düzgün futbol oynayan kadrosu… Fakat her kuşun etinin yenmeyeceğini anladı…
Başakşehir: Gol yemezliğini de, yenilmezliğini de muhafazayı başardı…
Ndayishimiye (Başakşehir): Derin dondurucu üzere… Karşısındaki “buz“ kesiyor…
Rosier (Beşiktaş): Rakip Başakşehir olunca atağa çıkmayı hiç düşünmedi…
Duarte (Başakşehir): Stoper değil, duvar ustası üzereydi…
Reymond (Beşiktaş): Yazın buraya… Birinci on teğin değişmezi olur…
Mahmut (Başakşehir): Eski değil, eskimeyen futbolcu…
Gedson Fernandes (Beşiktaş): Beğenildiği kadar oynuyor mu?
Biglia (Başakşehir) : Şahane futbolu için tek tanımlama: By İşveren…
Rastlantı mı, infaz mı?
Beşiktaş’ta Necip bir kusur yaptı, grup golü yedi… Necip bir dakika sonra oyundan alındı… Gedson Fernandes son derece elverişli bir gol durumunu kullanamadı, bir dakika sonra oyundan alındı… Bu iki değişiklik büyük bir raslantı mı, yoksa Valerien Ismael anında “infaz“ mı yapıyor…
Belözoğlu’nun gözü en doruktaki dalda
Emre Belözoğlu; Yeni kuşak hoca… Bu ülkede seveninden çok sevmeyeni var… Kendini sevdirmek için de özel bir gayreti olmadı… Doğal davrandı, neyse o… Rol yapmadı, daima gerçek kaldı…
Emre hoca sevilir, sevilmez… Bu işin duygusal yanı… Ancak muvaffakiyetinin hakkını vermek, merdivenleri sağlam çıkışına alkış göndermek, faziletli davranışının gereği, hatta vicdani bir sorumluluk…
Fenerbahçe’de kısa vakitte çok iş yaptı lakin bir sonraki dönem için kâfi görülmedi… Çok berbat durumda aldığı Başakşehir’de yeterli işler yaptı, uygun gitti… Bilhassa bu yıl… Avrupa liglerinde hezimeti yok… Muhteşem Lig’de yenilmişliği, hatta gol yemişliği yok…
Beşiktaş’ı yenen bu grup, daha maçtan üç gün evvel Avrupa’nın en uzak ülkesinden Türkiye’ye dönüş yaptı… Emre hocadan “yol yorgunuyuz, bir haftada iki maç oynanır mı“ diye bir ağlama duydunuz mu?
Türkiye ne hocalar gördü; haftada iki maç oynadığı için isyan eden… “Avrupa bizim neyimize“ deyip peşinen teslim bayrağını çeken… Ülke puanını hovardaca harcayıp yerle bir eden…
“Akıl şahsa sermayedir“ demişler… Emre hocanın futbol aklı, mesleği ve hırsı, onu “En zirvedeki dala“ yanlışsız götürüyor… Unutulmasın; en zirvedeki kısımda her vakit yer vardır… Kâfi ki çıkmasını bil ve çıkacak hamaseti göster…