Seyahat Parkı davasında hakkında 18 yıl mahpus cezası verilen üretimci Çiğdem Mater, muharrir Sevgi Soysal’ın doğum gününde Soysal’a hitaben ‘Canım Sevgi Soysal düzgün ki doğdun’ başlıklı bir mektup kaleme aldı. Mater, mektubunda, Soysal’ın cezaevi anılarını kaleme aldığı ‘Yıldırım Bölge Bayanlar Koğuşu’na atıfta bulunarak, “Yıldırım Bölge’ye hem çok benzeyen hem de hiç alakası olmayan bir cezaevindeki koğuşundan, kendine ilişkin tek alan olan plastik masadan yazdığını” söyledi.
Mater’in Bianet’te yayımlanan mektubu şöyle:
“Canım Sevgi Soysal,
‘Sen‘ diye hitap etmemde bir sakınca var mı? Bence yok. Her ne kadar sen gittikten sonra dünyaya gelmiş olsam da, ben ve benim üzere nesiller uzunluğu bayanlara ve alışılmış erkeklere, yarenlik yoldaşlık ediyorsun. Yol arkadaşlığımıza atfen, senli benli olabiliriz bence evet.
Bu mektubu sana Yıldırım Bölge’den tam 50 yıl sonra doğum gününde yazıyorum, Yıldırım Bölge’ye hem çok benzeyen hem de hiç alakası olmayan bir cezaevindeki koğuşumda, kendime ilişkin tek alanım olan plastik masamda. Önümde kettle’da pişirdiğim Türk kahvesinin telvesi kalmış su bardağı duruyor. Cam su bardağı olunca, fal bakamıyoruz. Kantinde kahve fincanı var aslında lakin yetmiyor oncacık kahve, su bardağı güzel.
‘520 KİŞİLİK BİR HAPİSHANEDE BİN 300 KADINIZ’
Anlamışsındır kaideler değişti. ’50 yıl oldu, değişsin bir zahmet’ desen, haklı olursun. Lakin bir yandan da hiç değişmemiş. Yıldırım Bölge Bayanlar Koğuşu’nu yıllar sonra, elbette değişik bir gözle okurken durmaksızın ‘aaa’, ‘aaaaa’, ‘aaaaaa’ diye nidalanmam ondan.
Canım Sevgi, sana Bakırköy Bayan Kapalı Ceza ve İnfaz Kurumu’ndan yazıyorum. İsmiyle, sanıyla bir bayan cezaevi burası. Bin 300 küsur bayanız bu ortalar, 520 kişilik yapılmış bir hapishanede, bin 300 bayan. Çok büyük bir kısmı isimli nedenlerle burada, siyasi koğuşlar da eksik değil alışılmış. Biz ‘Gezi Davası’ndan tutuklandık.
‘SEVGİ BUNLARI NE HOŞ YAZARDI’
Laf ortamızda sanırım bizi nereye koyacaklarını bilemediklerinden, evvel iki ay hücrede tuttular, sonra üçümüzü bir koğuşa koydular. Aslında üç kişilik tasarlanan ‘nüfus artınca’ 12 kişiliğe çevrilen bir koğuşta üç kişi kalıyoruz. Mine, Mücellâ ve ben. Bizde sizdeki üzere bir kalabalık olmadığından, haliyle o kalabalığın getirdiği matrak, sevinçli, acıklı, üzücü ya da kahkaha attırıcı çok öykü yok lakin tekrar de üzücü değiliz. Elden geldiğince biriktiriyoruz, seni sıkça anarak, ‘Sevgi bunları ne hoş yazardı’ diyerek.
İnsan cezaevine girince, kendini ne kadar her şeyi ‘farkında’ saysa da hiç fakat hiç o denli olmadığını hemencecik anlıyor. Koşa koşa Yıldırım Bölge Bayanlar Koğuşu’na dönmem biraz ondan. Seni ve tecrübesini okumak burada nasıl önümü açtı, nasıl gözümü açtı anlatamam, minnettarım.
Ne hoş ki yalnız değilsin. Seni okuduklarıma ve yol arkadaşları olduğuma emin olduğum iki olağanüstü bayan daha var, buradaki hayatımın berraklaşmasına yardımcı olan. İkisini de tanımıyorsun lakin onlara da minnettarım.
Yazının tamamına buradan ulaşılabilir.