Evet! İstanbul’da Kedi Müzesi kuruluyor. Yakında açılacak… Sıkı sıkı tembih ettiler: Şimdi hazır değil, sakın yerini söyleme diye, ben de kelam verdim söylemeyeceğim. Lakin hazırlıkları gezip gördüm ve gözlerime inanamadım! Gördüğüm kadarı bile beni uçurmaya yetti! Daha fazla kendimi tutamayıp, yerini söylemeden gördüklerimi paylaşıyorum:
SUNAY AKIN FAKTÖRÜ
Önce şunu söylemeliyim: her şey Sunay Akın’la başladı! O yalnızca usta bir şair, fevkalade bir anlatıcı değil, birebir vakitte olmazı olur kılan bir büyücü. İstanbul’a kazandırdığı Oyuncak Müzesi’ni gördüyseniz, bu dediğime şaşmazsınız.
(Kötü Kedi Şerafettin)
Kedi Müzesi, Sunay Akın’ın yeryüzünün her yerinden yıllar içinde oluşturduğu koleksiyonlar ve Beşiktaş Belediyesi’nin işbirliğiyle gerçekleşiyor. Hazırlıklar uzun müddet saklılık içinde sürdü. Oyuncak Müzesi’nin ve daha kaç müzenin dizayncısı olan ve İstanbul Kent Tiyatroları’nda 35 yıl sahne tasarımı yapan Ayhan Doğan, mükemmel buluşlarla müzeyi tasarladı. Bütün işin koordinatörlüğünü, arşivci, araştırmacı, muharrir Onur Özsoy üstlendi.
Bir küçük itiraf: Benim Kedi Müzesi’ni herkesten evvel görme nedenim, bin yıl evvel İngilizce’den Türkçe’ye çevirmiş olduğum Barbara Sleeigh’in “Kediler Kralı” çocuk kitabı sayesinde oldu. Evet o kitap da müzede yerini almış durumda!
(Gündüz Doğan Ekşioğlu’nun kedisi)
MASAL TARİHİ
Kedi Müzesi’nden içeri giriyorum: Karşımda İstanbul sokakları… Damlarda, pencerelerde, balkonlarda kediler… İlerliyorum… Aa bir köşede sokak ciğercisi ve neden şaşayım ki: işte ciğercinin kedisi! Tanıdım şüphesiz: Orhan Veli’nin Kuyruklu şiirinden tanıdım…
Hayır bu türlü anlatmamalıyım: Sürprizleri bozmamalıyım:
İki katlı müzenin her kısmı bir öbür dünya: Masallardaki kediler… Kediler ve büyücüler, kara kediler ya da süpürgeye binmiş kediler… Çizmeli Kedi’den Tom ve Jerry’ye, Garfield’den Makûs Kedi Şerafettin’e… Bütün kediler toplanmış… Satranç oynayan kediler, kumbara kediler, oyuncak kediler, masal tarihi burada…
Kediler ve eğitim, kediler ve oyunlar, kediler ve bulmacalar…
(Tom ve Jerry)
Kedi ve deniz, kedi ve öbür hayvanlar… Kediler ve fareler kısmında kendimi koskoca bir gravyer peynirinin içinde bulmaz mıyım! Hoppala, yoksa ben Alice miyim sanki?
Neyse peynirden çıkıp sanata sığındım:
Edebiyatta kediler, sanatta kediler, sinemada, müzikallerde kediler… Hele çizgi romanlarda kediler kısmından (Müzenin en geniş bölümü) bir türlü ayrılmak istemedim!
Kedi Müzesi hiç çaktırmadan iki küçük müzeye de kapı açmış durumda: Kaleci kedilerden kaleciler müzesine; oradan da Nuh’un gemisine uzanıveriyoruz… Zati Nuh’un gemisi de okyanusların ve de dünyanın içinde bir nokta!
ŞİİRLERE HUSUS OLAN KEDİLER
Şiirde kediler deyince biraz soluklanalım.
Orhan Veli “ Uyuşamayız, yollarımız farklı; / Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi; / Senin yiyeceğin, kalaylı kapta; / Benimki aslan ağzında; / Sen aşk düşü görürsün, ben kemik. // Fakat seninki de kolay değil, kardeşim; / Kolay değil hani,
Böyle kuyruk sallamak Yaradanın günü” demişti
Malum ciğercinin kedisi sokak kedisine karşılık bile vermişti “Cevap” şiiriyle: “Açlıktan bahsediyorsun; / Demek ki sen komünistsin. / Demek bütün binaları yakan sensin. / İstanbul’dakileri sen, / Ankara’dakileri sen… / Sen ne domuzsun sen”
Sunay Akın hiç boş durur mu… “Galata Köprüsü” şiirinin bir kısmında şöyle der:
“Sokak kedileri Orhan Veli’nin / sizi gidi komünistler sizi / mesken tutmasaydınız köprü altını / yıkılmazdı bugün / Marx’ın bir heykeli üzere…”
Kedi Müzesi heyecanım, kedi sohbeti ve hele hele şiirlerdeki, sanat yapıtlarındaki kediler ve de kedi tutkusu kolay kolay bitmez. Lakin benim yerim bitti. Kedi müzesinin açılmasını beklerken, emeği geçen herkese teşekkür ediyor ve Sunay Akın’dan da bir ricada bulunuyorum: Lütfen bir de Vicdan Müzesi açılması için önayak olsana…